Garncarstwo - to jedno z najstarszych rzemiosł. Jest to rękodzielniczy wyrób ceramicznych naczyń i przedmiotów codziennego użytku.
Przygotowanie materiału:
Materiałem garncarskim jest pospolita glina po kilka razy. Glina powinna być jednorodna, bez grudek i zanieczyszczeń.
Warsztat:
Warsztatem jest ława i o garncarskiego garncarskie to dwie tarcze umieszczone na wspólnej, pionowej osi.
Formowanie
Porcję gliny „wygniata się” z wodą na ławie (podobnie jak ciasto) i formuje w wałek. Z wałka garncarz odcina kawałek zwany „klusem”, wielkością odpowiedni do formowanego naczynia i przykleja go do górnej tarczy koła garncarskiego. Następnie, cały czas obracając kołem, zwilżonymi w wodzie rękami najpierw wydłuża i zaokrągla bryłę gliny, po czym kciukami wygniata w środku otwór i formuje dno naczynia. Operując jedną ręką wewnątrz, a drugą na zewnątrz garncarz „wyciąga” ścianki naczynia w kształcie walca. Kolejny etap to modelowanie: wykonanie „wrębu” (górnej krawędzi) oraz „brzuśca”. Uformowane naczynie wygładza się szyńcem i ewentualnie ozdabia rytem. Pracę kończy odcięcie gotowego naczynia drutem.
Wypalanie
Naczynie odstawia się do powolnego suszenia. Po wyschnięciu wstawia się je do pieca garncarskiego i wypala przez kilkanaście godzin w temperaturze około 1000 °C (temperatura oceniana jest na oko, na podstawie koloru płomienia i stanu „szkliwa”). Naczynia mogą być pokrywane kolorową glazurą. Istnieje też glina „samoutwardzalna” której po wyschnięciu nie trzeba wypalać.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz